In zijn jeugd liep Ben achter de muziek aan, later trok hij tien jaar de kar bij de Bavelse harmonie

Nu, tien jaar later, is Ben Vaesen (72) nog altijd blij dat hij destijds gevraagd is voor de vrijwilligersklus bij harmonie St. Caecilia in Bavel. ,,Ik was verrast, maar vond het tegelijkertijd een hele eer dat ze mij hiervoor benaderden. Ik ben opgegroeid in Limburg, harmonie- en fanfaremuziek roepen warme jeugdherinneringen bij mij op. Als de muziek voorbijkwam, liepen we mee. Met carnaval of processies, altijd gingen we de muzikanten achterna.”

Verschillende familieleden waren lid van een muziekvereniging en bespeelden een instrument. ,,Maar toen ze mij een blokfluit in de hand stopten, gooide ik hem weg. Ik ging liever voetballen. Achteraf kan ik best jaloers zijn op mensen die een instrument goed beheersen. Het is een kunst om mooi te spelen. Het vergt doorzettingsvermogen en geduld om dat te leren.”

 

Zelf is hij dus geen muzikant, maar Vaesen stond in Bavel al wel bekend als betrokken bewoner met bestuurlijke ervaring. Hij zette zich eerder onder meer in voor de tennisclub. ,,Ik ben opgegroeid met de norm dat je wat terug moet geven aan de omgeving waarvan je veel ontvangt. Onze kinderen zijn in Bavel opgegroeid en hebben hier altijd optimaal kunnen genieten van het rijke verenigingsleven en al wat dit dorp nog meer te bieden heeft. Dan draag ik graag mijn steentje bij om het dorp levendig te houden voor nieuwe generaties.”

Zijn vuurdoop in de voorzittersrol bij harmonie St. Caecilia staat Vaesen nog helder voor de geest. ,,Dat was op Hemelvaartsdag 2014, om zes uur ’s ochtends, het traditionele dauwtrappen. Kort daarvoor had ik me een uniform laten aanmeten. Dat vond ik al bijzonder, want in Limburg liep het bestuur altijd in normale kleding achter de muzikanten aan. Die ochtend kreeg ik duidelijke instructies: de voorzitter loopt vooraan, rechts naast het vaandel. Daar moest ik even aan wennen, ik plaats mezelf liever op de achtergrond.”

Waar hij zelf liever buiten beeld blijft, zet Vaesen harmonie St. Caecilia in de jaren van zijn voorzitterschap juist meer in het licht. Letterlijk. Van concerten in donkere achterzaaltjes van cafés haalt hij de muziekvereniging naar buiten. ,,Ik wilde de muziek toegankelijker maken voor het dorp. Hoe meer mensen ervan genieten, hoe meer verbondenheid er ontstaat. Dat is belangrijk voor de toekomst van zo’n club. Mensen zijn eerder geneigd een vereniging te steunen als ze daar ook wat voor terugkrijgen.”

 

En de Bavelse harmonie heeft daarvoor ook genoeg kwaliteit in huis, stelt Vaesen. ,,Dit orkest maakt muziek op hoog niveau (2e Divisie), ze heeft het dorp wat te bieden. Treed naar buiten, was mijn boodschap. Zoek een mooie locatie, creëer een sfeervolle ambiance, nodig wat vocalisten uit en verzorg een hapje en een drankje; dan komen de mensen vanzelf. Zo is het jaarlijkse voorjaarsconcert in de pastorietuin ontstaan. Met succes, het is altijd uitverkocht.”

 

Geld vragen voor een concert is wel een drempel waar de muzikanten overheen moeten, leert Vaesen. ,,Voor een spektakel als Bavel Izz Music werd entree gevraagd, maar veel andere concerten waren gratis. Daar gebeurde verder ook weinig. Door bezoekers een muzikale beleving te geven, kun je het verantwoorden entreegeld te vragen. Dat begon met 5 euro bij het eerste pastorietuin-concert, maar de 250 stoelen waren vorig jaar ook gevuld toen we 17,50 vroegen. En het mes snijdt aan twee kanten: het publiek geniet van een muzikale zondagmiddag en voor het orkest is zo’n locatie met veel publiek ook leuker. Het geeft meer voldoening.”

Vaesen maakte ook de lastige coronajaren mee, waarin hij zich als voorzitter inzette om de verbondenheid binnen de vereniging vast te houden. ,,Mensen zitten al jaren wekelijks elke repetitie naast elkaar op een stoel, dan is dat een gemis als dat plots wegvalt. Het viel ook nog eens samen met het wegvallen van onze repetitieruimte, omdat De Tussenpauz definitief dichtging. Uitdagingen, maar met wat creativiteit en hulp zijn we daar als vereniging goed uitgekomen. Het is een fijne club mensen, altijd bereid om te helpen en mee te denken.”

Donderdag heeft Vaesen de voorzittershamer neergelegd. Een opvolger is nog niet gevonden, maar daar maakt hij zich geen zorgen over. ,,Ik ben ook pas benaderd nadat mijn voorganger al was gestopt. Na tien jaar is het tijd voor een frisse wind en die komt er, daar heb ik alle vertrouwen in. Ik kom geregeld bij repetities op donderdag luisteren, daar heb ik al die jaren enorm van genoten. Van zowel de muziek als de gezelligheid achteraf.”

 

Een definitief afscheid is het dus niet, maar Vaesen gaat het wel wat rustiger aan doen. Hij is nog herstellende van een acute ziekenhuisopname afgelopen najaar. ,,Ik heb geluk gehad en ben blij dat het herstel goed gaat. Maar ik ben nog niet helemaal de oude, dus de focus gaat de komende tijd even wat meer op mezelf. Niet dat ik me ga vervelen hoor. Ik werk nog drie dagen per week, omdat ik dat gewoon hartstikke leuk vind. En ik blijf me, tot de eerste steen is gelegd, inzetten voor de komst van de multifunctionele accommodatie (mfa) waar dit dorp zo naar snakt. Dat wordt ook het nieuwe thuis voor onze harmonie, die vereniging verdient dat.”