1e prijs op Bondsconcours Terneuzen
Het Ghost Ship in veilige haven
Weer op concours …
Zaterdag 2 november 2024 nam St. Caecilia Bavel deel aan haar alweer 28e bondsconcours. Dat betekent dat we (als 101-jarige) gemiddeld eens in de 3,6 jaar deelnemen aan zo’n officiële muzikale competitie.
En toch was het alweer negen jaar (!) geleden dat we op ons vorige concours in Terneuzen promoveerden naar de 2e divisie. We hadden wel eerder weer op concours willen gaan, en het “moet” officieel ook tenminste eens in de 5 jaar. Maar eerst gooiden de coronajaren roet in het eten. En toen die goed en wel voorbij waren zorgden een onverwachte dirigentwissel én de viering van ons 100-jarig jubileum ervoor dat we te druk waren met andere dingen.
In het eerste jaar van onze tweede verenigingseeuw moesten we er dan toch aan geloven. Door de goede ervaringen negen jaar terug kozen we opnieuw voor Terneuzen. Van de muziekbond mochten we vanwege de hierboven geschetste omstandigheden toch inschrijven in de 2e divisie. We waren niet reglementair gedegradeerd, iets wat normaliter wel gebeurt als je zo lang niet deelneemt aan een concours.
En dus …..
Dat zette er toch wel wat druk op. De coronajaren zijn zwaar geweest. Menige vereniging heeft “een jasje uitgedaan” door die vervelende en onzekere periode. We begonnen dus maar op tijd met de voorbereiding. Eigenlijk hebben direct na het nieuwjaarsconcert 2024 de drie te spelen muziekstukken al serieus opgepakt en – op een enkel concert tussendoor na – niet meer losgelaten.
Die voorbereidingsperiode was voor ons doen erg lang, maar het bleek wel nodig. Ons vrije werk “The Ghost Ship” duurt meer dan een kwartier, en heeft een gedeelte waarin samengespeeld moet worden met een band met geluidseffecten. Dat moet uiteraard exact strak in tempo, en het vinden van de juiste balans tussen de band het orkest vergde heel wat experimenten.
En ook het verplichte werk “Ray of Light” vroeg heel wat energie. Niet alle muzikanten vonden het stuk even toegankelijk door de soms vreemde akkoorden en maatsoorten, maar langzamerhand ging ook dat de goede richting uit.
Het dreigt te gaan te lukken …. Of niet?
Na de vakantie kwamen het Dorpenconcours (onze laatste grote try-out) en het Bondsconcours snel dichterbij. Begin oktober bleek op ons concert in de Sacramentskerk dat we er nog niet helemaal klaar voor waren. Een paar weken later ging het op het Dorpenconcours in Alphen al veel beter. We wonnen daar niet de beker maar kregen wel een positief juryrapport met wat laatste aandachtspunten (voor de kenners: de tempi, meer “horizontaal” spelen en intonatie) om verder aan te werken.
Op de laatste repetitie zouden we die puntjes op de “i” gaan zetten, toen ons eigen “Ghost Ship” ineens op de klippen dreigde te lopen. Dirigent Erwin Eestermans moest zich plotseling afmelden wegens familieomstandigheden, en kon daardoor bovendien ook niet dirigeren op het bondsconcours zelf. Was alles dan voor niets geweest?
Gelukkig vonden we op het allerlaatste moment de in Bavel woonachtige dirigent Jos Schroevers bereid om de laatste repetitie te doen én ook het concours te dirigeren. Geluk daarbij was dat Jos ons in de voorbereiding al had geholpen als klankbord, en bij de groepsrepetitie van het slagwerk. Hij kende de stukken dus, en hij kende ons. Als onze eigen “ray of light” slaagde Jos erin om in één repetitie de kritiekpunten van de jury uit Alphen zoveel als mogelijk aan te pakken, en ons met vertrouwen klaar te stomen voor het bondsconcours.
Weer terug in Terneuzen ….
En dus reden we na 9 jaar wederom op een novemberse zaterdag met twee bussen vol muzikanten en supporters richting het Scheldetheater in Terneuzen. En weer konden we eerst lekker lunchen voordat we konden inspelen, en onze uitvoering mochten geven.
Nu is het op tijd “pieken” onze Bavelse harmonie niet bepaald vreemd. Maar wat we – gezien de chaotische aanloop – bij ons optreden hebben neergezet was toch wel boven ieders verwachting. Op het moment dat het ertoe deed gaven we de beste uitvoering van onze concourswerken, met grote dank aan Jos Schroevers. Die kreeg daarvoor ook een compliment in het juryrapport.
Toen het orkest na ons ook uitgespeeld was, mochten we de zaal in voor de juryuitslag. Na een heel verhaal van de juryvoorzitter kwamen uiteindelijk toch de punten op tafel. Voor Ray of Light scoorden we 82,66 punten, voor The Ghost Ship 81,83 punten. Met als gemiddelde 82,24 punten was dat goed voor een dikke eerste prijs. En dat was, voor het eerst uitkomend in de 2e divisie, onze beste concoursprestatie ooit. Ons Ghost Ship was in veilige haven aangekomen.
Feest!
Niet bepaald slecht voor een krasse 101-jarige. Het was dan ook tijd voor een gezellig feestje dat geheel in Bavelse stijl al in de bus begon zodat een file op de Antwerpse ring ons ook niet meer deren kon. Na aankomst in Bavel genoten we van een gezellig stamppot-buffet, waarna nog lang werd doorgepraat over maar weer eens een historische verenigingsdag. Saai is het nooit in Bavel.
Dank tot slot aan ons bestuur voor al het geregel, aan onze hardwerkende muzikanten, aan onze gastmuzikanten, aan Erwin Eestermans voor het zorgvuldig in de grondverf zetten van de muziekstukken, en aan Jos Schroevers voor het bekwaam aflakken. En vooral ook aan het met ons meegereisde publiek. Dankzij jullie speelden we in Terneuzen gewoon “thuis”!
De opnames
De foto’s
